HISTORIA  RASY 

    Akita to rasa myśliwskich szpiców japońskich, przeznaczona pierwotnie do polowania na grubą zwierzynę - dzika, jelenia i czarnego niedźwiedzia oraz do ciągnięcia ciężkich ładunków.
    Akity istniały na Wyspach Japońskich 5000 lat temu i towarzyszyły samurajom. Zajmują stałe miejsce w japońskiej mitologii. W japońskiej literaturze akita jest rasą starą i rodzimą, z posiadaniem której wiązały się określone wierzenia. Psy te cieszyły się wielkim poważaniem i stanowiły wielką wartość.
     Akita nazwę swą wzięła od krainy swego pochodzenia -prefektury Akita na Honshu. Nazwa Akita inu nie byla uzywana do wrześnie 1931, kiedy to Akita ogłoszona została skarbem narodowym Japonii.

  Wcześniej znane były  jako psy Odate  od miasta na Honshu.Nie wiadomo kiedy Akita zostala udomowiona. Przodkowie Akit przybyli do Japonii z pierwszą falą imigrantów zwanych Ainu oraz z kolejnymi osadnikami - poczynając od około 15000 lat p.n.e. po 300 p.n.e.. Były to m.in. zwierzęta w typie psa tzw.torfowego pochodzącego z kontynentu, a rozpowszechnionego w neolicie. Za bezpośredniego praprzodka japońskich szpicy uznaje się nie istniejącego dzisiaj Nippona inu, który był znacznie mniejszy w porównaniu do współczesnych akit.Nippon inu był to pies średniej wielkości, z zakręconym ogonem i spiczastymi uszami, Nippon inu były używane do polowan przez ówczesnych myśliwych zwanych matagi na azjatyckiego czarnego niedźwiedzia i inną gruba zwierzynę. Psy te też były zwane zwykle matagi inu.

    Ostatnie badania DNA dowiodły, że Akita jest pośród najbardziej pierwotnych ras psów na świecie.

    W okresie Edo ( 1615-1868 ) klan Satake zdecydował poprzeć walki psów,które miały służyc jako rozrywka dla samurajow. Walki psów stały się szczególnie popularne w okręgu Odate. A entuzjaści walk psich zaczęli krzyżowac matagi inu z miejscowymi psami. Te psy, które potem przekształciły się w Akitę, nazywane były wówczas Odate inu. Po restauracji Meiji ( ok. 1868) ludzie zaczęli krzyżowac Akitę z wieloma psami z różnych rejonów Japonii, jak np. z Tosa inu.
Restauracja Meiji zakończyła również wieloletnią izolację Japoniii a duże zachodnie psy zaczęły napływac do Japonii. W rezultacie, Akita skrzyżowana została również z Owczarkiem Niemiecki, Dogiem Niemieckim i z mastifami. Wynikiem tego była utrata wielu cech charakterystycznych dla szpica. Później krzyżowano jeszcze z Hokkaido i Karafuto ( znane również jako Sachalinski Husky). 

   W okresie Taisho ( 1912 - 1926 ) zaczął się powoli rozwijac ruch na rzecz ochrony czystości rasy Akita. Japoński zoolog Watase Shozaburo,twórca Prawa o ochronie Naturalnych monumentów/skarbów,
pracował również nad ochroną rasy Akita. W wyniku czego w 1927 utworzono Fundacje, a w 1931 -9 psów rasy Akita inu mianowano Monumentami Przyrody.Dopiero powstanie silnego ruchu na rzecz zachowania kulturowej tradycji Japonii przyniosło renesans rasy. Japońskie Ministerstwo Wychowania w 1931 r. uznało Akite inu za "dziedzictwo kulturowe" i przyznało dotacje rządowe dla hodowli tych psów.    W 1932 ukazał się artykuł o wiernym Hachiko w Asahi Shinbun,co spowodowało popularnośc tej rasy. Gdy w 1937 roku, Helen Keller odwiedziła prefekturę Akita, wyznała, że chciałaby miec akitę. W ciągu miesiąca otrzymała psa Kamikaze-go, a gdy ten zmarł jakiś czas później, natychmiast wysłano jej brata Kamikaze-go -Kenzana-go . Do 1938 ustalono standard rasy i organizowano wystawy. Postanowiono, by w hodowli unikać psów szczególnie masywnych, których wygląd sugerował domieszkę krwi molosów, wprowadzoną na przełomie wieków dla uzyskania psów najlepiej nadających się do walk. Walki psów zostały zakazane w Japonii przez cesarza Hirochito w 1908r.

   W czasie II wojny Światowej liczba akit bardzo zmalała, głównie z powodu braku pożywienia. Ponadto, w życie weszło zarządzenie, by uzyskiwac ze wszystkich psów poza Owczarkami Nemieckimi, futro na uniformy. Wielu ludzi zaczęło krzyżowac akity z owczarkami, by uniknąc zagłady akit. Gdy wojna się skończyła, pozostało mniej niż dwadzieścia czystych Akit.
    Akity, które miały wiele cech Owczarka Niemieckiego nazywa się teraz psami z linii Dewa. Wracający po wojnie żołnierze amerykańscy zabierali z soba akity z  domieszką owczarków niemieckich(linia Dewa)zainteresowanie tą rasą w Stanach Zjednoczonych zaowocowało powstaniem akity amerykańskiej.
  Do Polski pierwszą akitę zaimportowano w 1990 roku z Norwegii. Była to szara suka Manatsu-Rei,która nie zosatwiła po sobie potomstwa. Natomiast pierwszego akitę w "czystym" japońskim typie, o czerwonej barwie sierści, sprowadzono  w 1993 roku z Holandii. Od tamtej pory stale popularność tej rasy wzrasta.

  Od momentu podzialu rasy w 1999 roku -na Aitę Inu i Dużego Psa  Japońskiego nastąpiło wyrażne wzmocnienie różnic u obu ras i znaczący rozwój obu ras,które znalazły liczne grona miłośników.
    Od 1999 Duży Pies Japoński uznany za psa w typie molosa trafił do II grupy (Akita inu -jako szpic był zawsze w grupie V) -tudzież pod tą nazwą -Duży Japoński Pies istniał do 2006.Początkowo,kiedy dochodziło do znaczących sporów na temat różnic w budowie akit Japończycy nie chcieli uznać w nazwie tych psów nazwy Akita-tudzież chcieli odróżnić te psy od akit w ogóle stąd nazwa Duży Pies Japoński,poza tym nie chciano w Japonii pogodzić sie z kojarzeniem Akity z jakimkolwiek innym krajem niż Japonia.Niemniej jednak w 2006 roku doszło do ponownej zmiany i Duży  Pies Japoński stał się Akitą Amerykańską i wrócił do grupy V -do szpiców.

 opr. Zuzanna Chade