HISTORIA
RASY
Akita
to rasa myśliwskich szpiców japońskich, przeznaczona
pierwotnie do polowania na grubą zwierzynę - dzika, jelenia i
czarnego niedźwiedzia oraz do ciągnięcia ciężkich ładunków.
Akity istniały na Wyspach Japońskich 5000 lat temu i towarzyszyły
samurajom. Zajmują stałe miejsce w japońskiej mitologii. W
japońskiej literaturze akita jest rasą starą i rodzimą, z
posiadaniem której wiązały się określone wierzenia. Psy te
cieszyły się wielkim poważaniem i stanowiły wielką wartość.
Akita nazwę swą wzięła od krainy swego pochodzenia -prefektury
Akita na Honshu. Nazwa Akita inu nie byla uzywana do wrześnie
1931, kiedy to Akita ogłoszona została skarbem narodowym Japonii.
Wcześniej
znane były jako psy Odate od miasta na Honshu.Nie
wiadomo kiedy Akita zostala udomowiona. Przodkowie Akit przybyli
do Japonii z pierwszą falą imigrantów zwanych Ainu oraz z
kolejnymi osadnikami - poczynając od około 15000 lat p.n.e. po
300 p.n.e.. Były to m.in. zwierzęta w typie psa tzw.torfowego
pochodzącego z kontynentu, a rozpowszechnionego w neolicie. Za
bezpośredniego praprzodka japońskich szpicy uznaje się nie
istniejącego dzisiaj Nippona inu, który był znacznie
mniejszy w porównaniu do współczesnych akit.Nippon
inu był to pies średniej wielkości, z zakręconym ogonem i
spiczastymi uszami, Nippon inu były używane do polowan przez
ówczesnych myśliwych zwanych matagi na azjatyckiego
czarnego niedźwiedzia i inną gruba zwierzynę. Psy te też były
zwane zwykle matagi inu.
Ostatnie
badania DNA dowiodły, że Akita jest pośród najbardziej
pierwotnych ras psów na świecie.
W okresie Edo ( 1615-1868 ) klan Satake zdecydował poprzeć walki
psów,które miały służyc jako rozrywka dla
samurajow. Walki psów stały się szczególnie
popularne w okręgu Odate. A entuzjaści walk psich zaczęli
krzyżowac matagi inu z miejscowymi psami. Te psy, które
potem przekształciły się w Akitę, nazywane były wówczas
Odate inu. Po restauracji Meiji ( ok. 1868) ludzie zaczęli
krzyżowac Akitę z wieloma psami z różnych rejonów
Japonii, jak np. z Tosa inu. Restauracja Meiji zakończyła
również wieloletnią izolację Japoniii a duże zachodnie psy
zaczęły napływac do Japonii. W rezultacie, Akita skrzyżowana
została również z Owczarkiem Niemiecki, Dogiem Niemieckim
i z mastifami. Wynikiem tego była utrata wielu cech
charakterystycznych dla szpica. Później krzyżowano jeszcze
z Hokkaido i Karafuto ( znane również jako Sachalinski
Husky).
W
okresie Taisho ( 1912 - 1926 ) zaczął się powoli rozwijac ruch na
rzecz ochrony czystości rasy Akita. Japoński zoolog Watase
Shozaburo,twórca Prawa o ochronie Naturalnych
monumentów/skarbów, pracował również nad
ochroną rasy Akita. W wyniku czego w 1927 utworzono Fundacje, a w
1931 -9 psów rasy Akita inu mianowano Monumentami
Przyrody.Dopiero powstanie silnego ruchu na rzecz zachowania
kulturowej tradycji Japonii przyniosło renesans rasy. Japońskie
Ministerstwo Wychowania w 1931 r. uznało Akite inu za
"dziedzictwo kulturowe" i przyznało dotacje rządowe dla
hodowli tych psów.
W 1932 ukazał się
artykuł o wiernym Hachiko w Asahi Shinbun,co spowodowało
popularnośc tej rasy. Gdy w 1937 roku, Helen Keller odwiedziła
prefekturę Akita, wyznała, że chciałaby miec akitę. W ciągu
miesiąca otrzymała psa Kamikaze-go, a gdy ten zmarł jakiś czas
później, natychmiast wysłano jej brata Kamikaze-go
-Kenzana-go . Do 1938 ustalono standard rasy i organizowano
wystawy. Postanowiono, by w hodowli unikać psów
szczególnie masywnych, których wygląd sugerował
domieszkę krwi molosów, wprowadzoną na przełomie wieków
dla uzyskania psów najlepiej nadających się do walk. Walki
psów zostały zakazane w Japonii przez cesarza Hirochito w
1908r.
W czasie II wojny Światowej liczba
akit bardzo zmalała, głównie z powodu braku pożywienia.
Ponadto, w życie weszło zarządzenie, by uzyskiwac ze wszystkich
psów poza Owczarkami Nemieckimi, futro na uniformy. Wielu
ludzi zaczęło krzyżowac akity z owczarkami, by uniknąc zagłady
akit. Gdy wojna się skończyła, pozostało mniej niż dwadzieścia
czystych Akit. Akity, które miały
wiele cech Owczarka Niemieckiego nazywa się teraz psami z linii
Dewa. Wracający po wojnie żołnierze amerykańscy zabierali z soba
akity z domieszką owczarków niemieckich(linia
Dewa)zainteresowanie tą rasą w Stanach Zjednoczonych zaowocowało
powstaniem akity amerykańskiej. Do Polski pierwszą
akitę zaimportowano w 1990 roku z Norwegii. Była to szara suka
Manatsu-Rei,która nie zosatwiła po sobie potomstwa.
Natomiast pierwszego akitę w "czystym" japońskim typie,
o czerwonej barwie sierści, sprowadzono w 1993 roku z
Holandii. Od tamtej pory stale popularność tej rasy wzrasta.
Od
momentu podzialu rasy w 1999 roku -na Aitę Inu i Dużego Psa
Japońskiego nastąpiło wyrażne wzmocnienie różnic u obu ras
i znaczący rozwój obu ras,które znalazły liczne
grona miłośników. Od 1999 Duży Pies
Japoński uznany za psa w typie molosa trafił do II grupy (Akita
inu -jako szpic był zawsze w grupie V) -tudzież pod tą nazwą
-Duży Japoński Pies istniał do 2006.Początkowo,kiedy dochodziło
do znaczących sporów na temat różnic w budowie akit
Japończycy nie chcieli uznać w nazwie tych psów nazwy
Akita-tudzież chcieli odróżnić te psy od akit w ogóle
stąd nazwa Duży Pies Japoński,poza tym nie chciano w Japonii
pogodzić sie z kojarzeniem Akity z jakimkolwiek innym krajem niż
Japonia.Niemniej jednak w 2006 roku doszło do ponownej zmiany i
Duży Pies Japoński stał się Akitą Amerykańską i wrócił
do grupy V -do szpiców.
opr. Zuzanna Chade
|